Depremde “Tek Yürek Olduk”

“Sivil Savunma hizmetlerimiz aksamıştır. Kurtarma işlerimiz yetersiz kalmıştır. Müteahhitlerimiz malzemeden çalmıştır. İmar düzenimiz laçkadır. Hepsinde gerçek payı var. Kısa zamanda bu yaraların sarılması mümkün değildir. Nasıl sevgi paylaştıkça çoğalırsa, acılarda paylaştıkça azalır” Mesut Yılmaz’ın 1999 depremi sonrası yaptığı konuşma…

Bu yazımda deprem sonrası yaşanan olumsuzluklardan bahsetmeyeceğim. Çünkü her depremden sonra bu sefer ders aldık diyoruz ama gelinen noktada ortada.

Pazartesi sabaha karşı yaşadığımız ve on bir ilimizi çok ciddi bir şekilde etkileyen depremi bizlerde burada acıyla duyduk, hissettik. İkinci depremden sonra daha da bu, üst seviyeye çıktı. Hepimiz orada olamazdık ama hepimizden bir parça da orada olabilirdi düşüncesiyle, bir mahalle muhtarı olarak mahallemde yardım kampanyasına başladım.

Ve öncelikle Ankara’da da olası bir deprem için, mahallemde toplanma alanlarını ve yine olası bir depremde binaların yakınında özellikle yüksek binalarımızın yakınında bulunmamaları yönünde duyurular yaptım.

Tüm mahalleli olarak başlattığımız çalışmalarımıza, ilerleyen saatlerde Ankara’nın farklı bölgelerinden, ülkemizin farklı illerinden ve hatta yurtdışındaki Tataristanlı kardeşlerimizden de yardımlar gelmeye başladı. Çığ gibi büyüyen yardımlarımız, deprem bölgesinde bulunan mahalledeki komşularımız ve yakınları tarafından karşılandı ve deprem bölgesinde dağıtılmaya çalışıldı.

Kampanyanın ilk saatlerinde 5- 10 koli ile başlayan yardımlar, çığ gibi büyüdü. Organizasyonda komşularımızla ekipler oluşturduk. Mahalle sakinlerimizin deprem bölgesindeki yakınları ile koordinasyonu sağlayıp çalışmalarımıza hız verdik. Lojistik kısmında yoğun talepten dolayı araç ve ücret sıkıntısı çektiğimiz anda esnafımız hemen yardıma koştu. Yardım duyurumuzu “2 saate kamyon çıkaracağız” diye başlattık ve daha da kısa bir sürede Kahramanmaraş’a ilk aracımızı çıkarttık. Buradan giden yardımlar komşularımızın yakınları tarafından karşılanıp direk nokta atışı olarak köylere ilçelere dağıtımlarını gerçekleştirdik. Yardım kamyonlarımız Kahramanmaraş, Adıyaman ve Malatya gitti. Bundan sonra da çalışmalarımıza devam edeceğiz.

Birkaç anekdotu sizinle paylaşmak istiyorum. Beni arayıp durum nedir diye soran vatandaşımız çalışmayı duyar duymaz muhtarlığa geldi kısa zamanda yarım kamyonet malzeme getirdi, hatta alışveriş merkezine gidip kendiliğinden bir kamyonet yardım malzemesini daha deprem bölgesine gönderdi. Muhtarlığımıza malzeme getirip yapılan çalışmayı gören vatandaşımızın, üzerindeki kabanı çıkarıp vermesi duygu dolu anlar yaşanmasına sebep oldu. Yoldan araçla geçerken şarj aletini bırakan, market alışverişinden dönerken paketini bırakan birçok vefalı insanımız oldu. Çığ gibi büyüyen yardımlar muhtarlığımızın dışına taştı. Komşu özel eğitim veren kurum ise depolamada kapılarını açtı. Bu vesileyle de dershane yönetimleri seferberliğimize dahil olup tüm velileri ile kampanyamıza destek oldular.

Geleceğimiz, “Gençlerimize” analarının ak sütü gibi helal olsun…

Mahallemizdeki eğitim kurumlarından çıkan öğrenciler cep harçlıklarıyla yardım paketi oluşturdu. Ve bu öğrencilerimiz malzeme taşımada her gün çalışmalarımızda gönüllü oldular. Yardımı duyan lise öğrencilerimiz kolileme ve taşımada gönüllü oldular. Tabi ortaöğrenim öğrencilerimizi unutmayalım oyuncak getiren, koli taşımada da etkin rol üstlenenler oldu. Ve bu öğrencilerimizin gayretlerini görürken çok duygulu anlar yaşadık, her defasında sarıldık hep beraber ağladık. Geleceğimizin emanetçileri, bu yavrularımızı görünce “Kardeşim aç açıkta kalmasın ...” diye yeni bir kampanya başlattım.

“Kardeşim aç açıkta kalmasın…”

“Mahallemizin anneleri babaları, bu zorlu günde çocuklarımıza yardımlaşma dayanışma duygularını yaşamaları için çocuklarınızla beraber desteklerinizi bekliyoruz. Çorapsız çocuklarımız, mamasız bebeklerimiz kalmasın yardımına” davet ediyoruz... Çağrısıyla vatandaşlarımız çocuklarını da yanına alıp yardım kampanyamıza destek verdi.

Çok önemli bir hususa burada dikkat çekmek istiyorum. “kalkta bi işin ucundan tut, elinden telefon düşmüyor, ne zaman büyüyeceksin sen…” dediğimiz gençlerimiz çocuklarımız büyük bir vefa örneği gösterdi. Ve tüm yurtta yardımların ulaşmasında insan emeğinin çok önemli olduğu bu aciz durumda, başrolü üstlenen en önemli aktörler oldular. Evet artık şüphe duymayalım. Geleceğimiz, “Gençlerimize” analarının ak sütü gibi helal olsun…

Tabi organizasyonumuzda en önemli faktörlerden biri de iletişimdi. Bu konuda da azalarımız, yöneticilerimiz ve bina görevlisi komşularımız çok etkili oldu. Bilgi akışlarımızı anlık olarak, mahallemiz ve çevremize yayılmasında, son derece destekleri oldu. Burada insan gücünün ihtiyaç duyulmasında bina görevlisi komşularımıza büyük bir vefa örneği gösterdi ve bu şekilde de mahallemizin “yardım timini” oluşturmuş olduk.

Bugünden sonraki çalışmalarımız deprem bölgesinden gelen, hem de deprem bölgesinde kalıp ayakları üzerinde durmaya çalışan insanımızın ihtiyaçları için olacak. Öğrencisinden ev kadınına, esnafından yaşlısına, işadamından market çalışanına, yurtdışındaki vatandaşlarımızdan yurt içindeki yabancı uyruklu vatandaşımıza, tüm komşularımıza ve adlarını tek tek sayamadığımız ama emeği geçen herkese burada teşekkürü bir borç bilirim… Biz Kızılırmak Mahallesi Muhtarlığı olarak bu çalışmalarımıza hız kesmeden devam edeceğiz. Şu an Çukurambar Kızılırmak mahallesinde depremzede vatandaşlarımız için birlik ve dayanışma kermes yardım çalışmalarına başladık.

Allah Bir Daha Bayrağımızı Yarıya İndirtmesin…