KIMIL (Aelia spp.)

Tanımı ve Yaşayışı

Yaklaşık 1.0 cm uzunluğunda ve 0.5 cm genişliğindedir.

Üzerinde yan yana önden arkaya uzanan siyah ve kirli sarı çizgiler bulunur.

Familya özelliği olarak pis koku salgılar.

Erginler havaların ısınması ve hasatla beraber kışı geçirdikleri 1500-2000 m yükseklikteki kışlak adını verdiğimiz dağ ve tepelere çıkarlar.

Havaların soğuması ile birlikte aktiviteleri kesilir.

Kışı uyku döneminde meşe, kirpigeven, kirpiotu, çam, ayıkulağı gibi kışlak bitkilerinin altlarında geçirirler.

İlkbaharda havaların ısınması ile Nisan sonu Mayıs başında toplu olarak kışlaktan ovaya uçmaya başlarlar.

Hava sıcaklığının üst üste en az 20°C’nin üstünde bir kaç gün devam etmesi durumunda kışlağı 3-5 günde terk ederler.

Havaların yağışlı ve serin gittiği günlerde iniş süresi uzar.

Kışlaktan ovaya inen Kımıllar, başaklı ve gelişmiş ekinleri seçerler

yumurtalarını paketler halinde; başaklara, saplara, yaprak yüzlerine, toprak üstüne, yabani otlara bırakırlar.

Yumurtadan çıkan nimfler yaklaşık bir ay sonra yeni nesil ergin olurlar.

Yılda bir döl verirler.

Zarar Şekli

Kışlaktan ovaya inen kımıl erginleri, hububatı kökboğazı üstünden emerek “Kurtboğazı” veya “Göbek kurusu” adı verilen zararı yapar. Bu şekilde zarar görmüş bitki başak bağlamaz.

Bu erginler hububatın başaklanma döneminde başak sapını emerek bitkinin tane bağlamasına engel olurlar. Bu zarar şekline ise “Akbaşak” denir.

Kımılın yumurtalarından çıkan nimfler ve daha sonra da bu nimflerin büyümesiyle meydana gelen yeni nesil erginler tanelerde beslenerek zararlı olurlar.

Zararlı Olduğu Bitkiler

Başta buğday olmak üzere diğer kültür ve yabani Buğdaygillerde beslenmektedirler.

Mücadele Yöntemleri

Kimyasal Mücadele

Kullanılacak ilaçlar ve dozları hakkında en yakın il veya ilçe müdürlüklerine başvurulmalıdır.